سنگ و محیط زیست
امروزه کارشناسان معتقدند که در دنیای معاصر، در ساخت و ساز مصالح ساختمانی فقط به استحکام و مقاومت آن بها داده نمی شود، و علاوه بر جنبه های زیبایی شناختی آن و مقاومت های مختلفی که از مصالح ساختمانی انتظار می رود، دوستی با محیط زیست نیز از دیگر فاکتورهای مورد توجه سازندگان و تولید کنندگان مواد ساختمانی است.
دوستی با محیط زیست را می توان در چند مرحله مورد توجه قرار داد.
مرحله اول: مرحله تولید است. در این مرحله باید دقت داشت که در استخراج و ترکیب مصالح ساختمانی کمترین آسیب و استفاده از منابع اولیه و طبیعی را به همراه داشته باشد. این مرحله یکی از مهم ترین مراحل می باشد.
مرحله دوم: مرحله اجرا و استفاده است. مصالحی که متخصصان آن ها را جزو مصالح ساختمانی سبز و دوستدارد محیط زیست طبقه بندی می کنند دارای ویژگی هایی هستند که پس از نصب این محصولات در پروژه ساختمانی آلودگی کمتری به خود جذب کرده و همچنین باعث آلودگی محیط زیست پیرامون خود نمی شوند.
مرحله سوم: مرحله پس از مصرف است که به ترتیبی که کارشناسان بیان می دارند، این مرحله نیز از حساسیت ویژه ای برخوردار است. چرا که هر ساختمان و پروژه عمرانی دارای طول عمری می باشد و پس از آنکه طول عمر آن سر آمد باید تخریب شده و تجدید بنا شود و یا مورد تعمیر و بازسازی قرار گیرد.
اما اگر قصد داشته باشیم که یک پروژه عمرانی را برای آنکه بنای دیگری ایجاد کنیم و یا بخواهیم تغییر کاربری دهیم، تخریب کنیم، این سوال پیش می آید که مواد و مصالح ساختمانی استفاده شده در ساختمان دچار چه سرنوشتی می شوند.
بهتر از مصالح سبز که آن ها را دوستدار محیط زیست می دانند، استفاده کنیم. این مصالح دارای این خصوصیت می باشند که می توان آن ها را دوباره به کار گرفت و همچنین می توان آن ها را به صورت مواد اولیه درآورد و مواد بازیافتی از آن ها تولید نمود. همانطور که می دانید زباله ها امروزه به یکی از بزرگترین معضلات در کشورهای پیشرفته تبدیل شده و بازیافت به عنوان برترین راه حل در حل مشکل زباله پیش روی ما قرار دارند.
سنگ ها جزو مصالح ساختمانی طبیعی، مستحکم و با دوام هستند. اما همه سنگ ها دارای مرغوبیت و کیفیت یکسانی نیستند. بلکه بین آن ها از لحاظ کیفیت، طول عمر و مقاومتی که در برابر عوامل تخریبی مختلف از خود نشان می دهند تفاوت وجود دارد. و برای آنکه بتوانیم بهترین سنگ را برای سازه خود انتخاب کنیم باید به برخی فاکتورها توجه کنیم.
یکی از فاکتورهای مورد نظر کارشناسان، تخلخل ظاهری توده سنگ ها می باشد. که برای به دست آوردن میزان تخلخل سنگ ها و مقایسه آن ها با یکدیگر، فرمولی توسط محققان اراده شده است و چند عامل مهم در این فرمول برای محاسبه تخلخل سنگ ها در نظر گرفته شده است.
برای آنکه بتوانیم میزان تخلخل یا پوکی یک سنگ را طبق فرمول محاسبه کنیم، باید بتوانیم حجم فضاهای خالی در سنگ را نسبت به حجم کل سنگ به دست آوریم. اما حجم فضای خالی در سنگ ساده نیست. به همین جهت باید آن را از روی فاکتورهای دیگر به دست آورد که این فاکتورها عبارتند از:
وزن نمونه خشک سنگ که هیچ گونه رطوبتی در آن موجود نباشد.
وزن نمونه اشباع: یعنی سنگ مورد نظر را کاملا با آب و رطوبت آمیخته کنیم، به طوری که کاملا به صورت اشباع درآید و توان اضافه کردن آب به آن نداشته باشیم.
وزن نمونه غوطه ور. یعنی وقتی که سنگ را در آب غوطه ور می کنیم و در همان حال سنگ را در حال غوطه وری وزن کنیم.
با سنجیدن نسبت این فاکتورها می توانیم درصد تخلخل سنگ را به دست آورده و از روی آن کیفیت سنگ های مختلف را مقایسه کنیم.
